|
Title
|
واكاوي تطبيقي جلوه هاي پايداري افغانستان در شعر سيد ابوطالب مظفري و جابر قميحه
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
ادبيات مقاومت افغانستان مكتب تطبيقي آمريكا سيد ابوطالب مظفري جابر قميحه
|
|
Abstract
|
حوادث ناگوار دوران معاصر در كشورهاي اسلامي باعث گسترش ادبيات پايداري شده است. ادبيات پايداري يكي از گونه هاي ادبيات متعهّد است كه با توجه به رويدادهاي اجتماعي و سياسي هر ملت و شرايط تاريخي آن بازتاب و انعكاس متفاوتي در قياس با دوره هاي ديگر دارد. در ميان شاعران معاصري كه در اين زمينه اشعار بسياري سروده اند، مي توان به سيد ابوطالب مظفري كه شاعر افغانستاني مقيم ايران است و جابر قميحه شاعر مصري اشاره كرد. سيد ابوطالب مظفري قسمت اعظم مجموعۀ شعري خود را در بيان پايداري و رشادت مردم افغانستان سروده است. وي در دفتر شعري خود «عقاب چگونه مي ميرد؟» به روزگار دشوار و جانكاه ملت افغانستان پرداخته است. جابر قميحه شاعر مصري نيز به دليل حضور در مناطق مرزي نزديك به افغانستان و مشاهدة انواع دست اندازي و تجاوز نسبت به حريم اين كشور مسلمان و مردمان آن، تعهّد ادبي خويش را در مجموعه اي به نام «لجهاد الأفغان ... أغنّي» اختصاص داده و از رشادت ها و دلاوري هاي مردم اين سامان زبان به ميان آورده است. اين پژوهش به مقايسۀ تطبيقي انديشه هاي مقاومتي اين دو شاعر مي پردازد تا از اين رهگذر وجه تمايز مضامين مشترك پايداري آنها را نسبت به يكديگر روشن كند. جابر قميحه به عنوان يك شاعر مصري و از زاويۀ نگاه يك شاعر متعهد به ادبيات پايداري افغانستان نگريسته، حال آنكه مظفري خود يكي از مجاهدان حاضر در عرصۀ جهاد مي باشد و اين تفاوت در نگرش، زيبايي ادبي دو چنداني به شعرشان بخشيده است. يافته هاي اين جستار كه به روش تطبيقي و براساس مكتب آمريكايي به وارسي مضامين مشترك در دفترهاي شعري دو شاعر مذكور مي پردازد، حاكي از آن است كه جلوه هاي مقاومت از قبيل ترسيم رنج و محنت دوران جنگ، روحية مبارزه طلبي و جنگاوري، پاسداشت مقام شهيدان، جاماندن از كاروان شهيدان، دعوت به اتحاد و پرهيز از تفرقه، ترويج روحية اميد و خودباوري، در مجموعۀ اشعار آنها از بسامد بسيار بالايي برخوردار است.
|
|
Researchers
|
naser zare (Second researcher) , Rasoul Balavi (Third researcher) , Mohammad Javad Pourabed (Fourth researcher) , Seyyed Heydar Shirazi (Fifth researcher)
|