|
Title
|
درياي پارس و درياي اريتره؛ بازتاب دو نگرش پارسي و يوناني به پهنۀ آبي جنوب جهان باستان
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
درياي پارس، درياي اريتره، هخامنشيان، منابع كلاسيك، كتيبۀ داريوش در سوئز
|
|
Abstract
|
متون جغرافيايي و تاريخي كلاسيك (يوناني و لاتين) آب هاي عرصه هاي جنوبي زمين از مصر تا هند را درياي اريتره مي نامند. اريتره لغتي يوناني به معناي سرخ است و نام امروزي درياي سرخ يا بحر احمر ترجمه و باقي ماندۀ اين نام است. از سوي ديگر منابع شرقي (فارسي و عربي) نيز در توصيف درياها اصطلاح «درياي پارس/بحر فارس» را در معنايي گاه بسيار گسترده تر از خليج فارس به كار مي برند. اين اختلاف در توصيف و نامگذاري درياها بازگوكنندۀ چه نكات تاريخي است؟
پژوهش حاضر تلاش دارد نشان دهد كه اين دوگانگي و همپوشاني ناشي از دو نگرش پارسي و يوناني به درياهاي جنوب است. توصيف منابع از درياي اريتره نگرش يونانيان باستان به شرق را بازتاب مي دهد و در اصل مبتني بر شنيده ها بوده است؛ يونانيان به واسطۀ مصريان عرصه هاي جنوبي عالم مسكون قديم را مي شناختند و درك و شناخت آنها از شبه جزيرۀ عربستان و آب هاي پيرامون آن تا هند ريشه در قصه ها و روايات عجايب نامه اي دارد. اما نگرش پارسي كه در كتيبۀ فارسي باستان داريوش در سوئز به چشم مي خورد و تا سده هاي نخستين اسلامي همچنان كاربرد دارد، اساساً دلايلي سياسي داشته است و بر نقش آفريني ايرانيان در درياهاي جنوب دلالت دارد.
|
|
Researchers
|
Hamidreza Peighambari (First researcher)
|