|
Title
|
بررسي سيماي زن در منشآت فاضل جمي
|
|
Type
|
Presentation
|
|
Keywords
|
زن ستيزي، حكايت، منشآت، فاضل جمي
|
|
Abstract
|
با وجود كم رنگ بودن تصوير زنان در ادبيات كهن فارسي، در منشآت فاضل جمي از ميان 49 نامه منثور در هشت نامه به زنان و موضوعات مرتبط به آنها پرداخته شده است. بررسي اين نامه ها، ديدگاه منفي و زن ستيزانه نويسنده نسبت به جنس زن را نشان مي دهد كه نمودي از تسلط گفتمان مردسالار بر حجم عمده اي از متون ادبي در دوران ادبيات كلاسيك ايران است و ريشه در بنيادهاي فلسفي و جهان شناختي روزگار كهن دارد. در اين پژوهش به هدف مطالعه دقيق تر رويكرد فاضل جمي نسبت به زنان، به روشي توصيفي- تحليلي به بررسي اين نامه ها پرداخته شد. نتيجه اين بررسي نشان مي دهد كه فاضل جمي در هفت مورد از اين هشت نامه، رويكردي منفي نسبت به زنان داشته است. اما همين نگاه منفي را نيز مي توان در دو دسته مختلف تقسيم بندي كرد: چهار نامه اول (نامه هاي اول، دوم، چهارم و پنجم) رويكردي بسيار زن ستيزانه دارند و به نظر مي رسد ريشه در متون ترجمه شده از ادبيات هندي داشته باشند. در چهار نامه بعد (ششم، دهم، پانزدهم و بيست و پنجم) رويكردي متعادل تر نسبت به زنان ديده مي شود كه هرچند همچنان منفي است اما از نسبت دادن صفاتي چون شهوت ران، دغل باز و خائن به زنان خودداري شده است. بررسي دو حكايتي كه در نامه هاي چهارم و پنجم ذكر شده و يافتن حكايات مشابه آنها از آثاري چون جوامع الحكايات عوفي و سندبادنامه ظهيري سمرقندي اثبات كننده منشأ هندي اين حكايت هاست كه مي تواند دليل افراطي بودن رويكرد منفي نسبت به زنان در منشآت فاضل جمي را توضيح دهد.
|
|
Researchers
|
Leila Rezaei (First researcher)
|