|
Title
|
بررسي زمان روايي در رمان هاي شانزده سال و اي كاش گل سرخ نبود منيژه آرمين بر اساس ديدگاه ژرارژنت
|
|
Type
|
Thesis
|
|
Keywords
|
ژرار ژنت، روايت، روايت شناسي، زمان
|
|
Abstract
|
زمان يكي از اركان مهم روايت است كه نقش مهمي در رقم خوردن جهان معنايي روايت دارد. بررسي چگونگي انعكاس زمان در روايت يكي از ابزارهاي ساختارگرايي براي بررسي ابعاد پنهان معنايي هر اثر روايي است. ژرارژنت يكي از نظريه پردازان نامدار در حوزه روايت شناسي است كه جامع ترين مباحث را در زمينه «زمان روايت» در سه بخش: نظم ،تداوم و بسامد ارائه داده است. پژوهش حاضر به هدف ارزيابي چگونگي كاربرد زمان در روايت دو رمان «اي كاش گل سرخ نبود» و «شانزده سال » اين دو رمان را با مبنا قرار دادن تقسيم بندي سه گانه ژنت مطالعه و بررسي كرده است. روش انجام اين تحقيق شيوه توصيفي - تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي بوده است. نتيجه به دست آمده نشان مي دهد در هر دو رمان مورد بررسي، از تكنيك زمان پريشي استفاده شده است. در رمان «اي كاش گل سرخ نبود» گذشته نگري از بسامدبالايي برخوردار است. تداوم زمان روايت در رمان «اي كاش گل سرخ نبود » به شكلي متعادل تر جريان يافته است؛ اما زمان روايي در رمان «شانزده سال» شتاب بيشتري داشته و سبب بالا رفتن ضربآهنگ روايت شده است؛ همچنين در هر دو رمان، بسامد مفرد بيشترين آمار را به خود اختصاص داده است و همين عامل نيز در شتاب روايت هر دو رمان اثرگذار بوده است.
|
|
Researchers
|
morasa vaseghzadeh (Student) , Leila Rezaei (First primary advisor) , Naser Jaberi (Advisor)
|