|
Title
|
بررسي سيماي زن در مجموعه هاي «من زنده ام» و «دخترشينا» از ديدگاه نقد فمينيستي
|
|
Type
|
Thesis
|
|
Keywords
|
ادبيات پايداري، نقد فمينيستي، مقاومت، من زنده ام، دختر شينا
|
|
Abstract
|
در طول ساليان، وجود تفاوت بين حقوق زنان و مردان در تمامي جوامع بشري، به تدريج سبب خيزش ها و بحث هايي در باب اين تفاوت ها و چرايي اين عدم تساوي حقوق شد و پس از مدتي رد پاي آن اندك اندك در ادبيات نيز نمايان شد، تا جايي كه امروزه به شكل مكتبي پرطرفدار، به نام فمينيسم در سرتاسر جهان، درآمده است. در ايران نيز هم چون ساير كشورها، گرايش هاي فمينيستي پس از انقلاب مشروطه به راه افتاد و نويسندگان ايراني را هم تحت تأثير قرار داد. دوران هشت سالۀ دفاع مقدس يكي از برهه هاي تاريخي حساس در ايران است كه بستر مناسبي براي توجه از منظر فمينيسم به شمار مي رود. نويسندگان متعددي نيز دربارۀ اتفاقات و شخصيت هاي برجستۀ اين دوران قلم فرسايي كرده اند؛ از جمله معصومه آباد و بهناز ضرابي زاده. ضرابي زاده با پرداختن به زندگي زني به نام قدم خير محمدي كنعان همسر سردار شهيد حاج ستار ابراهيمي هژير در مجموعه «دختر شينا» و معصومه آباد با نوشتن خاطرات خود از دوران چهار سالۀ اسارتش در زندان ها و ارودگاه هاي عراق در مجموعه اي با نام «من زنده ام» آثاري در حوزۀ ادبيات پايداري پديد آورده اند و توجه ويژه اي به نقش زنان در دوران جنگ تحميلي داشته اند. پژوهش حاضر با هدف بررسي سيماي زن در مجموعه هاي «من زنده ام» و «دخترشينا» با رويكردي فمينيستي و به شيوۀ توصيفي تحليلي بر پايۀ مطالعات كتابخانه اي به بررسي و تحليل اين دو اثر پرداخته است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است در اين دو مجموعه علي رغم نمود مؤلفه هاي جامعۀ مردسالارانه، گفتمان غالب و مسلط رويكردي فمينيستي دارد و زنان به عنوان اسو ه اي از صبر، ايثار، مقاومت، حجاب، دينداري، وحدت، ساده زيستي و عشق و وفاداري نشان داده شده اند. زنان در اين آثار نشان داده اند محدوديت هايي كه به واسطۀ جنسيت به آن ها نسبت داده مي شود نمي تواند مانعي براي رسيدن به هدف شان باشد و آن ها نيز قادرند دوشادوش مردان در خط مقدم جبهه هاي جنگ از خاك ميهن دفاع كنند.
|
|
Researchers
|
habibeh mansori (Student) , Hossein Salimi (First primary advisor) , Mojahed Gholami (Advisor)
|