|
Title
|
نشانه شناسي «پرستو» در شعر معاصر فارسي و عربي
|
|
Type
|
Article
|
|
Keywords
|
شعر معاصر فارسي شعر معاصر عربي نشانه شناسي نشانه پرستو
|
|
Abstract
|
نشانه شناسي رويكردي علمي مبني بر فهم دلالت هاي بنيادين نشانه ها است، اين مفهوم را مي توان ازجمله تئوري هاي برجستۀ علم منطق دانست. عمده توجّه نشانه شناسي مربوط به چيستي نشانه ها و عملكرد آن ها است. عدول از دلالت صريح و عرضۀ تصويري ضمني از يك نشانه، بارزترين كارآيي نشانه شناسي مي باشد. در اين پژوهش سعي بر اين است كه نماد «پرستو» را در شعر برخي شاعران معاصر فارسي و عربي مورد بررسي قرار دهيم. در اين بين نمونه هايي از اشعار معاصر شاعران برجستۀ عرب و ايراني را به عنوان دامنۀ پژوهش برگزيده ايم. اين پژوهش با روش توصيفي- تحليلي و با مورد توجّه قرار دادن نظريۀ نشانه شناسي، مطالعه اي ميان دو حوزۀ شعر معاصر فارسي و عربي به شمار مي آيد و خواهان نمايان ساختن دلالت هاي معنايي ضمني از نماد «پرستو» است. بدين منظور قصد داريم مدلول هاي به كار رفته در خصوص نماد پرستو را مطالعه و از وجوه مثبت و منفي اين نشانه ها و عوامل شكل گيري آن ها در شعر شاعران معاصر فارسي و عربي پرده برداريم. از اين رو محورهاي پژوهش حاضر دلالت هايي مثبت و منفي از نماد پرستو را دربرمي گيرد. يافته هاي پژوهش نشان از بازتاب اساسي اين پرنده در شعر شاعراني است كه تحت تأثير فضاي سياسي، اجتماعي و دغدغه هاي شخصي به دنبال آرمان شهر خويش بوده اند و دلالت هايي چون آزادي، بازگشت به وطن، انسان دوستي و زايايي را به واسطۀ اين نشانه بيان كرده اند. شاعران در پي استفاده از نماد پرستو بيش از آنكه منفي نگر باشند، نگرشي مثبت نسبت به موضوعات داشته اند و اين مهم در سروده هايشان منعكس شده است.
كليدواژه ها
|
|
Researchers
|
naser zare (Second researcher) , Seyyed Heydar Shirazi (Third researcher) , Khodadad Bahri (Fourth researcher)
|