Title
|
درآمدي بر مدارا و بردباري در مثنوي معنوي
|
Type
|
Presentation
|
Keywords
|
واژگان كليدي: مثنوي، صبر، مدارا، آشتي جويي
|
Abstract
|
بردباري و تحمل در ادبيات اندرزي و در اخلاق داراي اهميت خاصي است تا جايي كه شايد بتوان گفت عيار آدميان از طريق ميزان صبرشان قابل سنجيدن است. صبر تنها يك ارزش قدسي نيست، بلكه يك ضرورت و نياز براي گذران زنديز هست و به همين دليل است كه در مثل ها تعجيل گر به سر درآينده توصيف مي شود و عجله به ابليس و اهريمن نسبت داده مي شود. در مثنوي شريف صبر و بردباري اهميت ويژه اي دارد و اين طبيعي است؛ زيرا صبر از جمله مقامات به شمار مي آيد و در دايره سلوك و در مسير فنا وجودش كاملاً ضروري است. اما در باره حدود صبر اختلاف نظرهايي وجود دارد و برخي اعتقاد دارند در عرفان و تصوف، صبر به شكلي افراطي توصيه شده است. به منظور تبيين اين موضوع، و با در نظرگرفتن اهميت صبر و تحمل انسان ها در جهان امروز، در اين مقاله؛ نخست صبر، حلم و بردباري از منظر عرفا مورد بحث قرار گرفت، سپس در ارتباط با اجتماع و بر اساس داستان ها بررسي گرديد و مشخص شد كه مولانا اگر چه مانند ساير عرفا حلم را يك فضيات اخلاقي و دروني مي داند، اما در داستان هاي مثنوي اغلب اين مقوله را در ارتباط با مسايل اجتماعي و انساني مطرح مي كند و در قبال دشوارترين و برانگيزاننده ترين شرايط، مخاطبان خود را به صبر و مدارا فرا مي خواند.
|
Researchers
|
Naser Jaberi (First researcher) , Manizheh Poornemat Roodsari (Second researcher)
|