علی اندیده

پرسش از معنای زندگی پرسشی به قدمت حیات بشر است. دغدغه معنا و دستیابی به زندگی معنادار یکی از اساسی ترین دغدغه های وجودی آدمی است. انسان تنها موجودی است که وجود برای او مسئله است. برای اصطلاح "معنای زندگی" می توان دو معنا در نظر گرفت: یکی به معنای زیستن ، زنده بودن و یا به تعبیر دیگر معنای بیولوژیکی و یا زیست شناختی واژه ی زندگی و دیگری با توجه به حقیقت آدمی یا تحقق بخشیدن آن کمالاتی که به نحو بالقوه در انسان ها وجود دارد. « معنای داری زندگی » به دو صورت قابل تفسیر است : معنا به معنای هدف زندگی و معنا به معنای ارزش زندگی. مهم ترین عامل نهیلیسم یا پوچ گرایی، ضعف یا عدم ایمان دینی است؛ انسانی که خدا را فراموش نموده است، به تعبیر قرآن کریم، حقیقت خود را فراموش نموده است. بشر از شناخت معنای زندگی عاجز است و راه های غیر دینی و پدیدآوردن مکاتب مختلف در حل نابسامانیهای زندگی انسان ناتوان بوده اند. در مقابل دین برای تمام نیازهای انسان که عقل از حل و پاسخگویی به آن ناتوان است پاسخگو است و آیات بسیاری از قرآن کریم بر بیهوده نیافریده شدن انسان و معنادار بودن زندگی او تاکید دارد. این نوشتار ابتدا مفهوم کلمه ی معنای رندگی را بیان نموده و سپس به توضیح معنا داری زندگی و پوچ گرایی پرداخته است. در پایان با تشریح تاثیر اصول دین بر معناداری زندگی نشان می دهد بدون دین و باورهای دینی زندگی معنادار حاصل نمی شود.