ابراهیم حیدری

در مطالعه حاضر با استفاده از ارائه مدل داده- ستانده به ارزیابی آثار زیست محیطی انتشار دی اکسیدکربن در مبادلات میان بخشی اقتصاد ایران می پردازیم. هدف اصلی این مقاله محاسبه ضرایب مستقیم و ضرایب مستقیم، غیر مستقیم انتشار دی اکسیدکربن بخش های اقتصادی در جدول داده – ستانده 1389 کشور با استفاده از تحلیل داده ستانده زیست محیطی می باشد. با ادغام جدول داده ستانده 52 بخشی سال 1389 به 24 فعالیت میزان انتشار دی اکسیدکربن در هر بخش محاسبه می شود. براساس نتایج بدست آمده بالاترین ضرایب مستقیم انتشار دی اکسیدکربن به ترتیب مربوط به بخش حمل و نقل جاده ای، حمل و نقل آبی، حمل و نقل هوایی، صنایع کانی های غیر فلزی ، صنایع فلزات اساسی و در مقابل صنایع چوب و محصولات چوبی، صنایع ماشین آلات و تجهیزات و ابزار فلزی پائین ترین ضرائب مستقیم انتشار را در میان سایر بخش ها دارا می باشند. همچنین محاسبات نشان می دهد که بالاترین ضرایب مستقیم و غیر مستقیم به ترتیب مربوط به بخش های حمل و نقل جاده ای، حمل و نقل هوایی، حمل و نقل آبی، صنایع فلزات اساسی، صنایع کانی های غیر فلزی و حمل و نقل ریلی بوده است. بنابراین بخش حمل و نقل جاده ای بزرگترین تولید کننده گاز دی اکسیدکربن در سال 1389بوده که بالاترین ضرائب مستقیم و غیر مستقیم را به خود اختصاص داده از این رو سیاستگذاران می بایست بیشترین برنامه ریزی برای کاهش انتشار دی اکسیدکربن را در بخش حمل و نقل و بخش های تآثیر گذار از این بخش انجام دهند.