حمید شاهبندرزاده

خدمات فوریت های پزشکی (EMS) از نوع خدمات عمومی است که مراقبت های پزشکی پیش بیمارستانی لازم را برای بیمارانی که با فوریت های پزشکی تماس گرفته اند، انجام می دهد. هدف نهایی سیستم EMS زنده نگهداشتن افراد و یا کاستن عواقب بیماری ها و حوادث با پاسخ گویی سریع به فوریت ها می باشد. توانایی این سیستم تحت تأثیر تصمیم گیری در مواردی شامل مکان یابی تسهیلات، تخصیص منابع، بخش بندی مناطق تقاضا و قوانین توزیع تسهیلات است. مدل های مکان یابی پوششی یکی از مهم ترین و پرکاربردترین مدل های مکان یابی است که در این زمینه به کارگرفته شده و اغلب بر پوشش کافی مناطق تحت شعاع تأکید دارد. در این مطالعه سعی شده تا پیشینه قابل قبولی برای مکان یابی تسهیلات EMS با استفاده از مدل های پوششی از منظر مدل سازی ریاضی و پژوهش عملیاتی گردآوری گردد. مدل های پوششی پایه LSCP، MCLP، هایپرکوب، پوشش تدریجی و غیره شرح داده و مدل های پراهمیت دیگر بر مبنای توسعه های انجام گرفته نسبت به مدل های پایه با توجه به تغییرات در ماهیت و فرضیات مطرح می شود. افزون بر این، اقبال از هر نوع مدل پوششی و ماهیت آن ها با توجه به پژوهش های بررسی شده در این مطالعه برآورد می شود.