لیلا رضایی

شـیوة روایـت دوم شـخص، یکـی از انـواع کمتـر شـناخته شـده و کـم کـاربرد روایـت اسـت کـه کارکردهـای خاصـی در خلـق فـضا و القـای معـانی داشـته اسـت. حبیـب احمـدزاده در سـه داسـتان از مجموعـة »داسـتانهـای شـهر جنگـی« بـه نـامهـای »پــر عقــاب«، »چتــری بــرای کــارگردان« و »اگــر دریــاقلی نبــود«، از روایــت دوم شـخص بهــره گرفتــه اســت. در پــژوهش حاضـر، ایــن ســه داســتان، در دو بخــش فرم )شـکل( و کـارکرد، تحلیـل و بررسـی شـده اسـت. نتـایج بـه دسـت آمـده نـشان میدهد کـه در هـر سـه داسـتان، از نـوع دوم ایـن شـیوة روایـت کـه راوی آن مجـزّا از مخاطـب اسـت، بهـره بـرده شـده اسـت. از میـان ایـن سـه داسـتان، »پـر عقـاب«، هـم از نظـر فـرم و هـم کارکردهـای معنـایی، موفـقتـر بـوده و توانـایی نویـسنده را به نمـایش گذاشـته اسـت. نتـایج بـه دسـت آمـده، نـشان مـیدهـد کـه احمـدزاده در این داستان از کارکردهای بدیع روایت دوم شخص، بهرة بسیاری برده است.