07 اردیبهشت 1403
كوروش قيصري

کوروش قیصری

مرتبه علمی: دانشیار
نشانی: دانشکده علوم و فناوری نانو و زیستی - گروه فیزیک
تحصیلات: دکترای تخصصی / فیزیک هسته ای-راکتور
تلفن: 07731222242
دانشکده: دانشکده علوم و فناوری نانو و زیستی

مشخصات پژوهش

عنوان Measurement of Photoneutron Dose in the Linear Accelerator at the Radiation Therapy Section of Seyed-Al-Shohada Hospital, Isfahan, Iran
نوع پژوهش مقالات در نشریات
کلیدواژه‌ها
دوزیمتری، آلودگی فوتونوترونی، آشکارساز(TLD)، اتاق درمان
مجله Journal of Isfahan Medical School
شناسه DOI
پژوهشگران داریوش شهبازی (نفر اول) ، مصطفی خسروی (نفر دوم) ، کیوان جباری (نفر سوم) ، کوروش قیصری (نفر چهارم)

چکیده

مقدمه: امروزه رادیوتراپی با شتابدهندههای خطی پزشکی پرانرژی یکی از تکنیکهای درمان مؤثر بیماریهای بدخیم به شمار میرود. در این دستگاهها از برهمکنش فوتونهای پرانرژی با مواد متفاوت درون دستگاه، آلودگی فوتونوترونی تولید میشود. فوتونوترونهای ایجاد شده دارای طیف وسیعی میباشند. شار کل نوترونهای تولید شده بر واحد دوز اشعه در ایزوسنتر برابر با مجموع شار نوترونهای پراکنده، مستقیم وگرمایی است. در این مطالعه به محاسبهی 18 پرداختیم. MV در بیمارستان سیدالشهدای (ع) اصفهان در انرژی Saturne این آلودگی در 15 نقطهی اتاق درمان دستگاه 20 در (Thermoluminescent dosimeter) TLD- و 700 TLD- روشها: برای انجام این تحقیق و به دست آوردن دوز نوترون از 30 عدد آشکارساز 600 60 در بیمارستان Co ها انجام دو نوع کالیبراسیون گامایی و نوترونی است. اولی با چشمهی TLD 15 نقطهی اتاق به طور کاتورهای استفاده شد. لازمهی استفاده از مرکز کرج (Secondary standard dosimetry lab یا SSDL) در مرکز دوزیمتری استاندارد انرژی اتمی Am-Be سیدالشهداء (ع) و دومی با چشمهی 111 صورت گرفت. MU 100 و زمان cGy انجام گرفت. عمل پرتوگیری آشکارسازها در حین درمان یک بیمار با دوز و کمتر از آن بود؛ به طوری که مقدار دوز اندازه گیری (mSv) در همهی موارد در حدود میلیسیورت TLD یافتهها: نتایج حاصل از آشکارسازهای 0 و شمارهی 15 / 0، شمارهی 10 برابر با 0605 / 0، شمارهی 3 برابر با 693 / 0، شمارهی 2 برابر با 652 / شده در آشکارسازهای شمارهی 1 برابر با 378 0 میلیسیورت به دست آمد. / برابر با 671 نتیجهگیری: مقداری آلودگی فوتونوترونی در اتاق درمان در حین درمان وجود دارد که اغلب در طراحی درمان منظور نمیشود و این موضوع باعث دریافت دوز اضافی بیمار میگردد.