رحیم نیکخواه

زمینه: لیموشیرین بهدلیل مقدار آب زیاد، فعالیت متابولیکی بالا و حساسیت به پوسیدگیهای میکروبی و قارچی یکی از میوههای فسادپذیر بوده و عمر پس از برداشت پایینی دارد. ضایعات لیموشیرین از مرحله برداشت تا رسیدن به دست مصرف کننده زیاد میباشد، بنابراین کاهش سرعت تخریب ویژگیهای کیفی آن، یکی از چالشهای مهم محسوب میشود. هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر عصاره آویشن، جلبک، نانوسیلیس و آب فعال شده با پلاسما روی کیفیت انباری میوه لیمو شیرین در طی 01 روز انبارداری طراحی و اجرا شده است. روششناسی: این پژوهش در سال 0911در آزمایشگاه دانشکده مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه خلیج فارس به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاٌ تصادفی با 9 تکرار در عملیاتی آزمایشگاهی صورت گرفت. این آزمایش دارای دو فاکتور شامل تیمارهای پوششی: شاهد )آب مقطر(، اسانس آویشن )غلظت 00/1 گرم در لیتر(، عصاره جلبک دریایی اسپیرولینا )57/9 گرم در لیتر(، نانوسیلیس )0/1 گرم در لیتر( و آب فعال شده پلاسما )PAW )هر کدام به مدت 01 دقیقه غوطهوری و همچنین زمانهای مختلف انبارداری )1 ،01 ،91 و 01 روز( بر روی میوههای لیموشیرین بود. برخی خصوصیات میوه از جمله درصد کاهش وزن، سفتی میوه با پوست، سفتی میوه بدون پوست، ضخامت پوست میوه، ویتامین ث، مواد جامد محلول کل )TSS ،)اسیدیته قابل تیتراسیون )TA )و pH آب میوه اندازهگیری شد. یافتهها: براساس نتایج به دست آمده با گذشت عمر انبارداری صفاتی از قبیل سفتی بافت میوه با پوست و بدون پوست، ضخامت پوست میوه، ویتامین ث و TA کاهش و صفات درصد کاهش وزن و pH آب میوه روندی کاملا افزایشی داشتند، در حالیکه تغییرات TSS تا روز سیام انبارداری افزایشی و سپس کاهش یافت. کمترین درصد کاهش وزن در میوههای تیمار شده با نانوسیلیس )00/0)درصد و آب فعال شده پلاسما )99/9)درصد مشاهده شد. بیشترین سفتی میوه با پوست در تیمار قبل از انبارداری )0/1)کیلوگرم بر سانتی متر مربع و بیشترین سفتی میوه بدون پوست نیز در تیمار قبل از انبارداری )68/7 )کیلوگرم بر سانتی متر مربع و عصاره آویشن )61/7 )کیلوگرم بر سانتی متر مربع حاصل شد. بیشترین ضخامت پوست میوه در تیمارقبل از انبارداری )01/0)میلی متر مشاهده شد. بیشترین میزان ویتامین ث نیز در تمام تیمارها بجز نانوسیلیس دیده شد. بیشترین میزان TA در تیمار قبل از انبارداری )16/0 میلی گرم