سید موسی گلستانه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین راهبردهای فراشناختی و خودپنداره با سازگاری اجتماعی دانش آموزان بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل دانش آموزان دوره متوسطه شهر برازجان بود که نمونه ای به حجم 361 نفر دانش آموز (217 نفر دختر و 83 نفر پسر) به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای از بین جامعه آماری انتخاب گردید. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه فراشناخت (MSLQ)، خودپنداره ویلسون و پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا استفاده شده است. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد رابطه بین راهبردهای فراشناختی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان معنی دار نبود. اما رابطه بین خودپنداره با سازگاری اجتماعی معنی دار بود. همچنین رابطه راهبردهای فراشناختی با ابعاد سازگاری اجتماعی (قالب اجتماعی، مهارت اجتماعی، علائق ضد اجتماعی، روابط خانوادگی، روابط مدرسه ای و روابط اجتماعی) معنی دار بود. علاوه بر این، رابطه خودپنداره با ابعاد سازگاری اجتماعی (قالب اجتماعی، مهارت اجتماعی، علائق ضد اجتماعی، روابط خانوادگی و روابط اجتماعی) معنی دار بود اما رابطه بین خودپنداره با بعد روابط مدرسه ای معنی دار نبود. همچنین تفاوت بین دو گروه دختر و پسر در راهبردهای فراشناختی و خودپنداره با سازگاری اجتماعی معنی دار بود.