سوران رجبی

اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) یکی از اختلالات عصبی تحولی شایع است که از دوره کودکی آغاز می شود، تا بزرگسالی ادامه می یابد و مشکلات زیادی را برای فرد بوجود می آورد. نقص توجه، تکانشگری و بیش فعالی ویژگی های اصلی ADHD را تشکیل می دهند (بارکلی ، 2015). اختلال ADHD به ندرت فقط در یک حوزه عملکردی تاثیر می گذارد و اغلب بر بسیاری از جنبه های بهزیستی فرد، از جمله سلامت جسمی، عملکرد تحصیلی، اجتماعی و شغلی تاثیر می گذارد. ADHD در دوران کودکی به وجود می آید، ماهیت مزمن دارد و اغلب در دوره نوجوانی و بعد از آن ادامه می یابد (پوزنر، پولانزیک و سانوگا-بارک ، 2019). اگر این اختلال به موقع تشخیص و درمان نشود، مشکلات جبران ناپذیری در زمینه تحصیلی (مارتین ، 2014)، شغلی (آدامو و همکاران، 2013)، موقعیت اجتماعی (انجمن روان پزشکی آمریکا، 2000) روابط بین فردی و سایر اختلالات روانی از جمله اضطراب، افسردگی، اختلال سلوک و اختلالات شخصیت برای فرد بوجود می آورد.