سوران رجبی

زمینه: سندروم روده تحریک پذیر یک اختلال کارکردی گوارش است و می تواند بر کارکردهای شناختی که مجموعه ای از توانایی های عالی مغز است، تاثیر بگذارد. هدف: مقایسه کارکردهای شناختی افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر و افراد عادی بود . جامعه این پژوهش از بیماران کلینیک تخصصی گوارش بیمارستان میلاد در شهر اصفهان سال 1400 تشکیل شد. حجم نمونه تحقیق 80 نفر (40 نفر دارای IBS و 40 نفر گروه مقایسه) بود که افراد مبتلا به IBS از طریق روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس تشخیص فوق تخصص های گوارش مستقر در کلینیک و ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند و گروه سالم به صورت هدفمند بر اساس ملاک های ورود و خروج از بین مردم عادی انتخاب شدند. روش‏شناسی: روش این پژوهش، علی مقایسه ای از نوع مورد شاهدی بود. در این پژوهش از یک پرسشنامه افسردگی بک (بک و همکارانش، 1996) برای سنجش افسردگی و یک آزمون مدادکاغذی TMT (ریتان و ولف سان، 1993) و سه نرم افزار استروپ (رایدلی، 1935)، ویسکانسین (گرانت و برگ، 1993) و ان-بک (کریچنر، 1985) برای سنجش کارکردهای اجرایی استفاده شد. یافته‏ها: نتایج به دست آمده از تحلیل آنکوا نشان داد که بین دو گروه افراد مبتلا به IBS و افراد عادی از نظر بازداری شناختی (12/329=F، 001/0>P)، انعطاف پذیری شناختی (15/10=F، 002/0>P)، حافظه کاری-فضایی (68/27=F، 001/0>P) و توجه دیداری-فضایی (31/17=F، 36/131=F، 001/0>P) تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه‏گیری: بر اساس یافته‏های پژوهش می توان نتیجه گرفت که سندروم روده تحریک پذیر بر کارکردهای شناختی تاثیر دارد و افراد مبتلا با آگاهی از این تاثیرات، برای بهبود علایم روانشناختی خود علاوه بر علایم جسمی اقدام کنند و پزشکان و روانشناسان برای روند درمان بهتر تصمیمات خاص تری اتخاذ کنند.