وحید مرشدی

زمینه و هدف: پربیوتیک ها به عنوان اجزاء غذایی غیرقابل هضم، سلامتی میزبان را از طریق رشد یا فعال نمودن گزینشی تعداد محدودی از باکتری های مفید دستگاه گوارش تحریک و فعالیت باکتری های بیماری زا را کاهش می دهند. این مطالعه اثرات سطوح مختلف لاکتوفرین جیره بر فعالیت آنزیم های گوارشی، ترکیبات بیوشیمیایی لاشه و فلور باکتریایی روده بچه ماهی صبیتی (Sparidentex hasta) را مورد بررسی قرار داد. روش کار: برای این منظور تعداد 405 قطعه ماهی با میانگین وزنی 3/0 ± 64/7 گرم (45 قطعه در هر تکرار) از پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور تهیه شد. این مطالعه در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 3 تکرار در داخل تانک های فایبرگلاس 300 لیتری انجام شد. بچه ماهیان به مدت 42 روز با جیره های حاوی 0، 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید تغذیه شدند. در پایان آزمایش نمونه های لاشه و روده برای بررسی ترکیب بیوشیمیایی بدن، فعالیت آنزیم های گوارشی و فلور باکتریایی روده جمع آوری شد. نتایج: نتایج حاصل نشان داد که زایلواولیگوساکارید جیره فعالیت آنزیم های گوارشی شامل آلکالین پروتئاز، آمیلاز و لیپاز ماهی صبیتی را تغییر نداد (05/0P >). در این آزمایش رابطه همبستگی ضعیف، مثبت و غیر معنی داری بین پربیوتیک جیره و فعالیت آنزیم آلکالین پروتئاز، آمیلاز و لیپاز مشاهده شد (05/0P >). نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح مختلف پربیوتیک تاثیری بر روی ترکیب بیوشیمیایی بدن شامل پروتئین، چربی، خاکستر و رطوبت و فلور باکتریایی روده ندارد (05/0P >). نتیجه گیری کلی: به طور کلی، این مطالعه نشان داد که فعالیت آنزیم های گوارشی به وسیله پربیوتیک جیره تحت تاثیر قرار نگرفت. علاوه بر این، افزودن 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید به جیره اثرات معنی داری بر ترکیب بیوشیمیایی بدن و فلور باکتریایی روده ماهی صبیتی نیز ندارد.