وحید مرشدی

پرورش متراکم آبزیان و تولید تجاری نیاز به بهبود شرایط بهداشتی ماهی دارد و پروبیوتیکها و پرییوتیک ها به عنوان گزینه مناسب جهت رسیدن به این هدف در نظر گرفته می شوند. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات جداگانه و ترکیبی پروبیوتیک با پربیوتیک جیره بر بافت شناسی روده و پارامترهای بیوشیمیایی خون بچه ماهی صبیتی(Sparidentex hasta) بود. برای این منظور تعداد 180 قطعه ماهی با میانگین وزنی 8/0± 14/35 گرم از پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور تهیه شد. این مطالعه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار ) 15 قطعه ماهی به ازاء هر تکرار) در داخل مخازن فایبرگلاس 300 لیتری انجام شد. بچه ماهیان به مدت 8 هفته با جیره های فاقد پروبیوتیک و پربیوتیک (گروه شاهد)، حاوی 106×1 CFU پروبیوتیک (Lactobacillus plantarum) در هر گرم غذا )تیمار1)، 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید + 106×1 CFU پروبیوتیک در هر گرم غذا ( تیمار 2 و 3) در حد سیری ظاهری تغذیه شدند. در پایان آزمایش نمونه های بافت روده و خون جمع آوری شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که ترکیب پروبیوتیک و پربیوتیک جیره عملکرد ساختار بافتی روده ماهیان را تحت تاثیر قرار نداد (P > 0.05). در پایان آزمایش فعالیت پارامترهای بیوشیمیایی خون (گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول، HDL، LDL، VLDL) اختلاف معنی داری بین گروه شاهد و سایر تیمارهای آزمایش نشان نداد (P > 0.05). به طور کلی، این مطالعه نشان داد که افزودن ترکیب پروبیوتیک با پربیوتیک در مقادیر استفاده شده اثرات معنی داری بر بافت شناسی روده و پارامترهای بیوشیمیایی خون ماهی صبیتی ندارد. با این حال افزودن جداگانه پروبیوتیک افزایش طول ویلی را به دنبال داشت.