یوسف دهقانی

چکیده زمینه و هدف: تنش‏ ‏های روانی و فرسودگی شغلی می توانند بر احساس رضایت حرفه ای و همچنین مراقبت از بیماران تأثیر منفی داشته باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه فرسودگی شغلی در پرستاران شاغل در بخشهای داخلی، جراحی، روانپزشکی و سوختگی انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه، پرسشنامه های مربوط به اطلاعات جمعیت شناختی به صورت بی نام در بین 180 پرستار از بخشهای روانپزشکی، سوختگی، جراحی و داخلی پنج بیمارستان شهر شیراز، در محدوده زمانی بهمن 1383 تا تیرماه 1384 توزیع گردید. جهت اندازه گ یری شدّت فرسودگی شغلی نیز از پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (MBI) استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری آنالیز واریانس یک طرفه و Tukey در سطح معنی داری 05/0P? مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در 25% از شرکت کنندگان، معیارهای فرسودگی شغلی مشاهده شد. بر اساس امتیاز پرسشنامه فرسودگی شغلی در بخشهای مختلف، کاهش کفایت شخصی در بخش سوختگی (001/0=P) و افزایش خستگی هیجانی در بخش روانپزشکی (002/0=P)، به طور معنی داری بیشتر از سایر بخشها بود. مسخ شخصیت، در پرستاران مرد، به طور قابل ملاحظه ای بیش از پرستاران زن مشاهده گردید (001/0=P). معیارهای مسخ شخصیت در پرستاران شاغل در نوبت کاری شب، به طور معنی داری بیشتر از سایر نوبت های کاری بود (0001/0=P). نتیجه گیری: به دلیل فشارهای روانی همراه با کار در بخشهای روانپزشکی و سوختگی، باید به پرستاران شاغل در این بخشها، توجه ویژه‏ ‏ای مبذول گردد؛ همچنین پرستاران مرد و شاغلین نوبت کاری شب، استعداد بیشتری برای ابتلا به فرسودگی شغلی دارند.