یوسف دهقانی

مقدمه هدف این پژوهش بررسی رابطهی بین شیوههای فرزندپروری سهلگیر، مستبد و قاطع، هوش هیجانی و دینداری با آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان دبیرستانهای شهر اهواز بود. روشکار: نمونهی این پژوهش همبستگی شامل 262 نفر از دانش آموزان دبیرستانهای شهر اهواز میباشد که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامهی شیوههای فرزندپروری بامریند، مقیاس دینداری آرین، هوش هیجانی شاته و مقیاس آمادگی به اعتیاد زرگر می باشد . دادهها با آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون، تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که بین شیوههای فرزندپروری سهلگیر، مستبد و قاطع، هوش هیجانی و دینداری با آمادگی فعال به اعتیاد و بین روش مس تبد، دینداری و هوش هیجانی با آمادگی منفعل برای اعتیاد ، ، رابطه ی معنی دار وجود دارد همچنین بین روش سهلگیر و قاطع با آمادگی منفعل برای اعتیاد ، .(P=0/001) ارتباطی مشاهده نشد. تجزیه و تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین متغیرهای پژوهش به ترتیب دینداری، روش سهل گیر، هوش هیجانی، روش مستبد و روش قاطع، پیشبینیکنندههای معنی داری برای آمادگی فعال برای اعتیاد میباشند و حدود 39 درصد از واریانس آن را تبیی ن می کند . به علاوه، روش مستبد و دینداری، پیشبینیکنندهها ی معنی داری برای آمادگی منفعل برای اعتیاد میباشند و حدود 11 درصد از واریانس آن را تبیین میکند. نتیجهگیری: به نظر میرسد که شیوهی فرزندپروری قاطع، دینداری و هوش هیجانی در کاهش آمادگی به اعتیاد در دانشآموزان، موثر است.