فریده السادات حسینی

این پژوهش با هدف مقایسۀ تأثیر بازی‎درمانی مبتنی بر کاهش اضطراب و ذهن‎آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر تمرکز دانش آموزان دختر چهارم دبستان شهر عالیشهر در سال تحصیلی 1401-1402و همزمان با پایان قرنطینۀ خانگی و گشایش مدارس در دوران کرونا، اجرا شده ‎است.روش پژوهش حاضر از نوع پژوهش نیمه ‎آزمایشی با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه، به همراه پیش ‎آزمون و پس ‎آزمون ‎بود. دختران پایۀ چهارم شهر عالیشهر، جامعۀ آماری این تحقیق بودند و 45 نفر با روش نمونه ‎گیری دومرحله ‎ای خوشه ‎ای و تصادفی انتخاب شدند و در هر یک از گروه ‎های بازی ‎درمانی، ذهن آگاهی و گواه، 15 نفر به صورت تصادفی قرار گرفتند. در این پژوهش از آزمون تمرکز بریکن کمپ (2002) استفاده شد. هرکدام از گروه ‎های‎ آزمایشی، به مدت 8 هفته و طی 8 جلسۀ یک ساعته، آموزش ویژۀ خود را دریافت ‎کردند. گروه گواه هیچ‎کدام از این آموزش‎ها را دریافت نکرد. در تحلیل استنباطی، از شاخص تحلیل کوواریانس استفاده شد و نتایج نشان داد ذهن‎آگاهی مبتنی بر کاهش استرس، 28/0 از واریانس متغیر تمرکز را تبیین می‎کند و برخلاف بازی ‎درمانی مبتنی ‎بر کاهش اضطراب (اندازۀ اثر =09/0)، بر بهبود تمرکز تأثیر معناداری دارد. بر مبنای نتایج پژوهش حاضر، نتایج نظری و کاربردی مهمی را در زمینۀ تأثیر ذهن ‎آگاهی بر تمرکز در بر دارد.