جهانگیر حیدری

اهداف: یکی از اصول توسع?پایدار شهری، دستیابی عادلان?عموم شهروندان به خدمات شهری موردنیاز استو اصولاً این مهم زمانی محقق می شود که اراضی و منابع مختلف شهری، به طور برابر میان واحدهای فضایی و اجتماعی شهر تخصیص یابد؛موضوعی که تاکنون در اغلب شهرهای ما عینیت بیرونی نداشته و ازاین رو توزیع نامتناسب خدمات و تسهیلات عمومی در سطح محلات و نواحی شهرها یکی از نمادهای بارز ناپایداری شهری قلمداد می شود.هدف کلّی این پژوهش، بررسی و تحلیل وضع موجود توزیع فضایی کاربری های اساسی خدمات شهری نواحی شش گان? شهر بوشهر براساس جمعیت، مساحت و سران?کاربری های مذکور با استفاده از مدل ها و روش های مناسب می باشد. روش: تحقیق حاضر از نوع توصیفیـتحلیلی است که از خدمات عمومی 6ناحی?شهر بوشهر صورت پذیرفته است.داده ها و اطلاعات موردنیاز از منابع کتابخانه ای به ویژه از طرح جامع و تفصیلی شهر بوشهر جمع آوری شده است. جهت بررسی، تحلیل و مقایس?توزیع کاربری های خدماتی موردنظر، سه مدل امتیاز استانداردشده ، ضریب مکانی و ویکور به تفکیک و سپس به صورت ترکیبی برای رتبه بندی آنها در سطح نواحی به کار گرفته شده است. یافته ها/نتایج:نتایج نهایی پژوهش نشان می دهد که براساس تمامی روش ها، خدمات عمومی به طور عادلانه در بین نواحی شهر بوشهر توزیع نشده استو در بین 6 ناحیه، ناحی? 2 با کمترین جمعیت ساکن نسبت به سایر نواحی،از بیشترین خدمات شهری برخوردار می باشد. ازجمله مهم ترین دلایل تمرکز خدمات در ناحی? 2 را می توان منطبق بودن بخشی از این ناحیه با بخش مرکزی تجاری شهر دانست. نتیجه گیری: از نتایج ناموزونی در توزیع خدمات در 6ناحی?بوشهر، انجام سفرهای درون شهریگاهی شدید به سوی نواحی برخوردار می باشد. ازاین رو لازم است در مدیریت و برنامه ریزی شهری به مقول?عدالت فضایی در توزیع خدمات اساسی شهری،به مؤلّف?مهم جمعیت و نیازهای آن توجه ویژه به عمل آید