جهانگیر حیدری

یکی از اهداف مهم مدیریت شهری فراهم ساختن محیط مطلوب برای کار وزندگی شهروندان است. مدیریت شهری ضمن کنترل و نظارت بر ساختار کالبدی، اقتصادی واجتماعی و زیست محیطی، شهرها با اتخاذ خطمشیهای بلندمدت راهبردی موجب توسعه پایدار شهرها میگردد. فعالیت گردشگری میتواند با ایجاد فرصتهای مناسب اشتغال و کسب درآمد برای ساکنان محلی، امکان توسعهی پایدار و یکپارچهی شهری را فراهم سازد. پرسش اساسی پژوهش حاضر این است که رویکرد مدیریت شهری تا چه حد میتواند موجب دستیابی به اهداف توسعهی پایدارگردشگریگردد. با توجه به این دیدگاه، هدف مقالهی حاضر، بررسی وشناسایی عوامل مؤثر در مدیریت شهری و نقشآن در توسعهی پایدار گردشگری ساحلی در شهر بوشهر است. روش پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی تحلیلی است که با روش میدانی جهت تکمیل پرسش نامهها همراه شده است. سپس دادههای پژوهش با استفاده از آزمون t تک نمونهای از طریق نرمافزار SPSS پردازش و تحلیل شده است . در بررسی نقش اثرات مدیریت در توسعهی گردشگری ساحلی درشهر بوشهر مشخص گردید که میانگین اثرات هرکدام از ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی، به ترتیب 0218 / 4 ، 8101 / 3 ، 9008 / 3 بوده است. بدین ترتیب بُعد اجتماعی، بالاترین تأثیر مثبت را داشته است. میتوان گفت که مدیریت شهری تا کنون اثرات مثبتی بر توسعهی گردشگری ساحلی در شهر بوشهر داشته است. یکی از مهمترین کارکردهای آن، ارائهی امکانات و زیرساختهای اولیه در ساحل بوده که موجبات رضایت گردشگران را فراهم نموده است. اگرچه مدیریت شهری دراین خصوص موجبات رضایت نسبی گردشگران را فراهم نموده است، ولی در جهت تداوم و پایداری گردشگری ساحلی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شهر پیشنهاد می- شود ضمن جلوگیری از تغییر کاربریهای غیراصولی در سواحل، هماهنگی لازم جهت نهادینه کردن تعامل گردشگری با دیگر فعالیتهای موجود در شهر و از همه مهمتر، تعامل فرهنگ بومی با جامعهی میزبان توسط مدیریت شهری صورت گیرد.