سیدناصر جابری

میرزا محمدحسین جمی معروف به فاضل جمی از چهرهای شاخص و برجست استان بوشهر است. از جمله آثار مشهور ایشان منشآت است که به آثار مسجع نوشته شده است و به متن گلستان شباهت دارد؛ اما از حیث واژه های غریب و ثقیل به آثار سبک مصنوع و متکلف شباهت می یابد. در این پژوها به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی ارکان نامه های ایشان پرداخته می شود. اهمیت آن شناخت اصول و ارکان نامه نگاری در منشآت فاضل جمی یکی از ترسل نویسان دورۀ قاجار است. هدف آن بررسی ساختار نامه ها و آشنایی با شیوۀ نگارش ایشان در منشآت است. مسئله ای که در این تحقیق مطرح می شود؛ این است که ساختار نامه ها چگونه است؟ نامه ها چگونه شروع و چگونه پایان می یابد؟ و موضوع اصلی به چه شکلی مطرح می شود. نتایج نشان می دهد یکی از مشخصه های بارز برخی نامه ها ابهام است که اهداف نامه نگاری و اصل مطلب با بیان مقدمات طولانی و وفور موضوعات فرعی مبهم باقی می ماند. نامه ها معمولاً با قربان صدقه شروع و با ابیات فارسی عربی و دعای سلامتی خاتمه می یابد. و موضوعاتی مانند؛ شفاعت خواهی درخواست تبریک تسلیت و تعزیت و... در نامه ها مطرح می شود.