نجمه نوروزی

در این روش، ابتدا آسنفتوکینون به عنوان هسته ی پذیرنده ی الکترون با 2-نیترواتن-1،1-دی آمین ها وارد واکنش می شود. این واکنش در حضور سرب تترااستات Pb(OAC) 4 به عنوان عامل اکسنده و در شرایط مناسب انجام می پذیرد. فرایند شامل تشکیل حدواسط حلقوی و سپس بسته شدن حلقه ی ایزوکرومن و ایجاد ساختار آروماتیک پایدار است. در این واکنش، انتخاب نوع حلال، دما و نسبت مواد اولیه برای بهینه سازی بازده نهایی مورد بررسی قرار گرفت. این واکنش منجر به سنتز موفق بنزو[de]ایزوکرومن ها با بازده مناسب گردید. بررسی طیف های H1 NMR،C13 NMR، ساختار ترکیبات نهایی را تأیید کرد. مشاهده شد که نوع استخلاف روی آمین یا آسنفتوکینون می تواند بر بازده و انتخاب پذیری واکنش تأثیرگذار باشد.