رضا نجفی

چکیده: قرائتِ قرآن کریم از بایسته هایی برخوردار است که همواره مورد تأکید کلام الله مجید و سنت مقدس بوده است. در این بین ، دستیابی به روشی که به صحتِ ارائه حروف و کلمات قرآنی منجر شود از اولویت هایِ توصیه آیات و روایات می باشد. کشف مراد خداوند از بیان واژه «ترتیل» زمانی ممکن می-شود که آموزه های معصومین در این خصوص و روش تلاوت ایشان را بررسی نماییم. دانشمندان علم تجوید نیز طی قرون متمادی به ابعاد مختلف موضوع پرداخته اند که توجه به یافته های آنان ضروریست. بر این اساس قرآن کریم تلاوتی را توصیف می کند که همراه با آرامش و تأنّی و تفکر باشد؛ لذا نام اینگونه تلاوت را ترتیل نهاده. معصومین(ع) نیز خصوصیات آن را طی روایات فراوانی ابلاغ فرموده اند. همچنین دانشمندان علم تجوید به تشریح ویژگی ها، چگونگی ارائه روش ترتیل و تأثیر آن بر علم قرائت پرداخته اند. بررسی تطبیقی ترتیل نشان می دهد با شیوه ای از تلاوت مواجهیم که علاوه بر تأنی و آرامش، موجب خشیت در قاری و مستمع شود. صوت الحسن و رعایت عربیت قرآن کریم از دیگر خصوصیات شیوه قرائت ترتیل است.