رضا روشن

در این پژوهش به بررسی تأثیر نرخ ترجیح زمانی بر روی استخراج منابع تجدیدناپذیر نفت و گاز در ایران طی سال های 1346 تا 1396پرداخته شده است. چون نرخ ترجیح زمانی یک مفهوو ههنو ی و - یک عامل غیرقابل مشاهده است، ازطریق عوامل تأثیرگذار بر آن احتساب شده است. برای رسو یدن به این هدف، از روش تجزیه و تحلیل معادلات ساختاری با شیوۀ حداکثر راسوت نموایی و نور افوزار آموس بهره گرفته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که رابطۀ بین نرخ تورج یح زموان ی و استخراج منابع تجدیدناپذیر نفت و گاز در ایران، یک رابطۀ معنادار و مثبت اسوت و اسوتخراج گوا ز نسبت به نرخ ترجیح زمانی تأثیر بیشتری پذیرفته اسوت. همننو ین عووامل ی چوون تول یو د ناخوال داخلی، نرخ تور ، نرخ بیکاری، امید به زندگی، انرژی تولیدی از سوخت هوا ی فسو یلی و نورخ رشود شهرنشینی، دارای اثر مثبت و معناداری بر نرخ ترجیح زمانی هستند. در بین متغیرهای تأثیرگذار بر نرخ ترجیح زمانی، بیشترین تأثیر را نرخ رشد تولید ناخال داخلی داشته است.