وحید مرشدی

هدف از این مطالعه، بررسی اثرات سطوح مختلف زایلواولیگوساکارید جیره بر عملکرد رشد و تغذیه، فاکتورهای خونی، پاسخ ایمنی غیراختصاصی و فعالیت آنزیم های گوارشی بچه ماهی صبیتی (Sparidentex hasta) بود. برای این منظور بچه ماهیان با میانگین وزنی 3/0 ± 64/35 گرم از پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور تهیه شد. این مطالعه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 3 تکرار در داخل مخازن فایبرگلاس 300 لیتری انجام شد. بچه ماهیان به مدت 8 هفته با جیره های حاوی 0، 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید در حد سیری ظاهری تغذیه شدند. در پایان آزمایش نمونه های خون، پلاسما و روده برای ارزیابی پارامترهای ایمنی (ایمنوگلوبولین کل، فعالیت لیزوزیم پلاسما، فعالیت کمپلمان پلاسما)، خون شناسی (هموگلوبین، هماتوکریت و تعداد گلبول های قرمز و سفید) و آنزیم های گوارشی (آمیلاز، لیپاز و پروتئاز) جمع آوری شد. نتایج حاصل نشان داد که زایلواولیگوساکارید جیره عملکرد رشد و تغذیه ماهی صبیتی شامل وزن نهایی، طول نهایی، شاخص وضعیت، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و ضریب کارایی پروتئین را تغییر نداد (05/0P >). نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح مختلف پربیوتیک تاثیری بر روی پاسخ ایمنی غیراختصاصی ماهیان و فاکتورهای خونی به جزء فعالیت کمپلمان ندارد. فعالیت آنزیم های گوارشی در گروه شاهد با تیمار 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید اختلاف معنی دار نشان ندادند (05/0P > ). به طور کلی، این مطالعه نشان داد که فاکتورهای خونی به وسیله پربیوتیک جیره تحت تاثیر قرار گرفت. با این حال، افزودن 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید به جیره اثرات معنی داری بر روی پاسخ ایمنی غیراختصاصی و عملکرد رشد ماهی صبیتی نداشت.