وحید مرشدی

خیار دریایی از اجزای مهم زنجیره غذایی در اکوسیستم های معتدل و آبسنگ های مرجانی بوده و نقش مهمی به عنوان پوده خوار ایفا می کند و علاوه بر مصرف خوراکی، دارای خواص ضد ویروسی، ضد سرطان و ضد تومور بوده و در صنعت داروسازی مصارف زیادی دارد. این موجود رسوبات کف بستر استخرهای پرورش آبزیان را می بلعد و درحقیقت به عنوان یک پالاینده طبیعی بستر استخرها محسوب می شود، بنابر این می توان آن را در مزارع پرورش میگو به صورت توام پرورش داد و در نتیجه باعث رشد سریع خود و میگو و افزایش تولید در هکتار و در نهایت باعث رشد و شکوفایی بیشتر صنعت پرورش میگو در منطقه و استان می گردد. بررسی و مطالعات تنوع گونه ای در بین منابع دریایی خصوصاً برای گونه هایی که به شکل مصنوعی تکثیر و یا پرورش می یابند، مانند خیارهای دریایی از اهمیت ویژه ای در ثبات ذخایر طبیعی آن ها برخوردار خواهد بود. تنوع در رنگ در گونه های خیار دریایی که شامل سبز، سیاه و قرمز می باشند در کیفیت مزه و قیمت آن ها در بازار تأثیرگذار است؛ بنابراین نیاز به مطالعه و بررسی تنوع زیستی این گونه ها خصوصاً مطالعات تنوع زیستی از نظر ژنتیکی در مناطقی که فعالیت های بازسازی ذخایر در زمینه ذخایر خیار دریایی انجام می گیرد وجود دارد.