عبدالکریم حسین پور

این مطالعه به بررسی تاثیر توسعه بازارهای مالی بر روی نابرابری درآمدی در اقتصاد ایران در دوره زمانی 1350 تا 1390 با استفاده از هفت معادله رگرسیونی و روش یوهانسن می پردازد. در ارزیابی شاخص توسعه مالی شش زیر شاخص مورد ارزیابی قرار گرفته است که شامل بخش بانکی، بخش مالی غیربانکی، قانون گذاری و نظارت، بخش پولی و سیاست گذاری پولی، باز بودن بخش مالی و بخش نهادی است . نتایج بیانگر این هستند که مولفه های بخش بانکی، بخش مالی غیر بانکی، قانون گذاری و نظارت، باز بودن بخش مالی و بخش نهادی می توانند باعث کاهش ضریب جینی و بهبود توزیع درآمد گردند. همچنین، شاخص توسعه بخش بانکی، بیشترین تاثیر را بر روی توزیع درآمد در اقتصاد ایران داشته است و شاخص توسعه بخش پولی تاثیر معناداری بر روی بهبود درآمد نداشته است. طبق نتایج مدل، کیفیت نهادهای قانونی، حقوق مالکیت، کیفیت دیوان سالاری و مسئولیت پذیری دولت بر عملکرد سیستم مالی تأثیر می گذارند.