علی خضری

تناص از گونه های نقد ادبی است که می توان ریشه های آن را در آرایه ی بلاغی اقتباس جستجو کرد، با این تفاوت که اقتباس ممکن است به صورت بدیهی وناخودآگاه در ذهن شاعر یا نویسنده خطور کند اما در تناص اغلب شاعر یا نویسنده سعی می کند تا به صورت تعمّدی قسمتی از لفظ ویا مفهوم متنی دیگر را وارد داستان یا شعر خویش سازد. شاعران ونویسندگان فراوانی در دوره های مختلف زمانی از این گونه ی ادبی بهره جسته وگاه اشعار ویا داستان های زیبایی را آفریده اند. محمد مهدی جواهری شاعر معاصر عراقی نیز از جمله این شاعران است که اعتقادی کلاسیک گونه دارد وتحت تاثیر اشعار دوره جاهلی، نمونه های بسیاری از الفاظ ومضامین آن دوره را در اشعار خود مورد استفاده قرار داده است. ما در این پژوهش برآنیم تا چگونگی تاثیرپذیری جواهری از شعر دوره جاهلی را با توجّه به نظریه نقدی بینامتنیت مورد بررسی قرار دهیم ومیزان گرایش این شاعر را به ادبیات کلاسیک روشن نماییم.