امیرحسین احمدی

درمان های مرسوم برای درمان سرطان به علت دسترسی ضعیف به بافت های تومور، با چالش هایی مواجه اند. علاوه بر این، نیاز به دوزهای بالا و ماهیت غیرانتخابی درمان با طیف وسیعی از واکنش های نامطلوب دارویی همراه است. ثابت شده است که فلاونوئیدها در برابر انواع مختلف سرطان موثر هستند، اما حلالیت کم، متابولیسم سریع و جذب ضعیف مانع پتانسیل دارویی آنها می شود. نانوحامل ها می توانند دسترسی زیستی و پایداری دارو را تغییر دهند و درمان موثرتری در پی داشته باشد. این بررسی بر تاثیر اپیژنین و فرمولاسیون نانوکمپلکس های حاوی اپیژنین بر بهبود فراهمی زیستی، مشخصات درمانی و ایمنی آنها تمرکز دارد.