علی محمد صنعتی

سالانه حدود 160 میلیون تن نفت وارد دریا می شود و خلیج فارس به تنهایی 20-15 درصد این ریزش ها را دریافت می کند که در این صورت آلودگیهای حاصل گیاهان و حیوانات دریایی، جزایر مرجانی، ماهیگیری، سواحل، سلامت انسان و صنعت توریسم را تحت تاثیر قرار می دهد. در این تحقیق آلودگی آبهای ساحلی استان بوشهر به مواد نفتی مورد بررسی قرار گرفته و باکتریهای تجزیه کننده ترکیبات نفتی تحت جداسازی گردید. باکتریهایی که قابلیت رشد و تکثیر در رسوبات آلوده به مواد نفتی داشتند شناسایی شدند غالب باکتریهای جدا شده در گروه سودوموناس، گرم منفی و کاتالاز مثبت هستند. توانایی سویه های جدا شده بررسی و نتیجه گیری شد که 4 سویه از باکتریهای فوق بهترین هستند با توجه به اینکه درصد اصلی TPH می تواند مربوط به آلودگی هیدروکربورهای حلقوی باشد (بدلیل رسوب این مواد و عدم تجزیه پذیری)، بدین لحاظ درمان بیولوژیکی این مواد مورد مطالعه قرار گرفت.در مرحله اول 4 نوع باکتری که قابلیت رشد و تکثیر در رسوبات آلوده در سواحل را داشتند به نامهای YM1, YM3, YM4 و YM2 بررسی شد. در مرحله دوم باکتری اختصاصی با قابلیت بسیار بالا در حذف هیدروکربور های حلقوی با نام YM5 جداسازی شد. نتایج مربوط به حذف نفتالن و فنانترن توسط این سویه ها حاکی از این است که پس از 45 روز باکتری YM4 حدود 80 درصد نفتالن و 55 درصد فنانترن حذف می کند. همچنین توانایی سویه ها در محیط کشت دوغابی مطالعه گردید، نتایج بدست آمده کاملاً منطبق بر انتظارات است زیرا سویه YM4 در این حالت نیز بالاترین حذف را دارا می باشد. همچنین برای تمامی سویه ها حذف نفتالن، راحت تر از فنانترن است.