حسن آبین

زمینه: امروزه از سازه های کامپوزیتی در صنایع گوناگون به صورت گسترده استفاده میشود. سرآمد سازه های کامپوزیتی، سازه های کامپوزیتی ساندویچی میباشند که در صنایع هوافضا ، صنایع دریایی، صنایع حمل و نقل و صنایع ساختمانی به وفور استفاده میشوند. در این پژوهش به بررسی و مقایسه دو نوع اتصال پرکاربرد شیبدار و دوباندی در سازه یک شناور کامپوزیتی فرضی پرداخته میشود. مقایسه و بررسی روشهای اتصال مذکور با استفاده از روش المان محدود و استفاده از نرمافزار انسیس انجام می پذیرد. هدف: در این پژوهش، هدف بررسی مزایا و معایب دو نوع اتصال شیبدار و دوباندی با استفاده از روش المان محدود میباشد به امید آنکه نتیجه این تحقیق بتواند در طراحی و ساخت سازه شناورهای کامپوزیتی دریایی مورد استفاده قرار گیرد. روش شناسی: روش مورد استفاده در حل مساله مطرح شده در این پژوهش، استفاده از روش المان محدود و نرم افزار تحلیلی انسیس میباشد. ابتدا به طور خلاصه پژوهش ها و مقالات انجام شده و یا چاپ شده را بررسی نموده و با ایده گرفتن از پژوهش های پیشین به حل مساله مطرح شده پرداخته میشود. یافته ها: با انجام این پژوهش، اطلاعات کاملی راجع به سازههای کامپوزیتی، انواع سازههای کامپوزیتی، کاربرد سازههای کامپوزیتی و انواع اتصالات در سازه شناورهای دریایی کامپوزیتی بدست میآید. مهمترین دستاورد این پژوهش بررسی و مقایسه دو نوع اتصال شیبدار و اتصال دوباندی با استفاده از روش المان محدود می باشد، بطوری که بتوان از نتایج بدست آمده در طراحی و ساخت اتصالات سازه شناورهای دریایی کامپوزیتی استفاده نمود. نتیجه گیری: در این پژوهش دو نوع اتصال تیرهای کامپوزیتی شامل اتصال شیبدار و اتصال دوباندی مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به یافته های پژوهش، به دلیل خصوصیات مکانیکی بهتر چسب نسبت به هسته فومی، استحکام و سفتی تیرهای دارای اتصال نسبت به تیر ساده بیشتر بوده است. همچنین، در میان نمونههایی که مورد بررسی قرار گرفتند، اتصال دوباندی بیشترین استحکام و سفتی را دارا هستند. علاوه بر این، در میان اتصالات شیبدار نیز تغییر زاویه اتصال، تاثیر ناچیزی بر روی سفتی تیر دارد و استحکام تیر نیز برای زوایای اتصال بیشتر از 45 درجه نیز تغییرات ناچیزی را نشان می دهد.