حسین مهتدی

مقاومت و پایداری به معنای ایستادگی در برابر تجاوز، تعدی، ظلم و ستم و همچنین تلاش برای دستیابی به پیروزی است. ادبیات پایداری، زبان حال انسان هایی است که در برابر این چالش ها قیام کرده و مبارزه می کنند. ایران و فلسطین از جمله کشورهایی هستند که در تاریخ خود شاهد تجاوز و هجوم دشمنان به خاکشان بوده اند. با توجه به اشتراکات فرهنگی و دینی این دو ملت و تحولات اخیر منطقه، پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی و تحلیل مضامین مقاومت و پایداری در شعر دو شاعر برجسته از این دو کشور، معین بسیسو از فلسطین و سعید بیابانکی از ایران، می پردازد. هدف اصلی این پژوهش پاسخ به این پرسش مهم است که نگاه این دو شاعر به مضامین مقاومت و پایداری در آثارشان چگونه است؟ یافته های این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی و تطبیقی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است، نشان می دهد که هر دو شاعر در آثار خود به مضامین مشترکی چون شهادت، وطن و مبارزه پرداخته اند و اشعاری تأثیرگذار در این زمینه سروده اند. در شعرهای بسیسو، مفهوم وطن با رنگ و بوی ملیت برجسته است، در حالی که در آثار بیابانکی، این مفهوم بیشتر با قالب مذهب همراه است. از دیگر نتایج مهم این پژوهش، اشاره به شخصیت های اسلامی مشترکی است که هر دو شاعر درباره آنها شعر سروده اند و در میان این شخصیت ها، امام حسین (ع) جایگاهی ویژه دارد.