حبیب رستمی

شبکه های مخابراتی صوتی در زیرآب دارای کاربردهای فراوان در صنایع مختلف از جمله نفت و گاز می باشد. مساله طول عمر گره ها و پایداری شبکه برای انتقال اطلاعات مهم ترین پارامتر در طراحی این شبکه ها است زیرا معمولا تعویض باتری به دلیل شرایط پیچیده نصب حسگرها در زیرآب، به راحتی امکان پذیر نیست. بنابراین بهبود مصرف انرژی شبکه بسیار مهم است تا جایی که باتری ها نهایت طول عمر را داشته باشند. در این بین، از طریق بهینه سازی فرایند مسیریابی می توان به شکل موثرتری به کاهش مصرف انرژی کمک کرد. هدف از این مطالعه، مرور نظام مند و تحلیل روند طراحی روش های مسیریابی و یافتن افق هایی در جهت رهیافت های پیشرفته تر است. در این تحقیق، تمرکز به صورت ویژه بر طراحی مبتنی بر ناحیه بندی فیزیکی است. مقصود از ناحیه بندی فیزیکی صرفا یک بخش بندی مجازی محیط سه بعدی زیرآب است که به منظور انتقال بهتر و انرژی آگاه بسته های اطلاعاتی در یک شبکه مخابراتی زیرآبی با عناصر حسگری صوتی ​(و یا در حالت کلی تر در یک بستر اینترنت اشیاء زیرآبی) صورت می گیرد.