حسین سلیمی

آثار ادبای فارسی از دیرباز عرصه ای برای عرضة ادبیات تعلیمی بوده است. چنانکه غالب آنان از انواع امثال وحکم در جهت غنای حکمی و اخلاقی شعر و سخن خود بهره ها برده انـد. چراکه امثال، عصاره حکمت های ملل و چکیدة حکایات نحل است و راه نویسـنده را در نیل به مقصود کوتاهتر و جذابتر میکند. از سوی دیگر، ادب فارسی همواره با کلام الهـی عجین بوده است و نویسندگان با اقتباس و تضمین آیات الهی و امثال قرآنی بر زیبایی و غنـای لفظی و معنوی آثار خود افزودند. البته این ویژگی در سبک نثر فنی بیشتر به چشم میخورد که در این رهگذر، منشآت فاضل جمی از نمونه های برجسته و بارز آن به شمار میآید. مؤلف این کتاب با تبحر و تسلطی که بر زبان عربی و فارسی و ظرفیت های آن دارد، گامبه گام بـا اغراض متنوعی ازجمله بهره مندی از آموزه های مختلف، تفسیر و توضـیح، مـتن منشآت خود را مزین به گنجینه ای از ضربالمثل های تعلیمی و اخلاقی نموده است. این نوشته با نگاهی اجمالی به فاضل جمی و منشآت او بر آن است تا با ارائه نمونه هایی از ضربالمثل های قرآنی، نقش تعلیمی این امثال را در این کتاب، تبیین نموده و موفقیت نویسنده را به نمایش گذارد که چگونه با تکیه برامثال توانسـته اسـت جهانی نو از آموزه های مختلف را به روی مخاطب بگشاید.