حسین سلیمی

شعر معاصر به دلیل گرایش به رویکردهای شخصی و فردی همواره در معنا و مفهوم پذیری دچار چالش بوده است. شاعران معاصر به دلیل فضای مبهم، تیره و خفقان آلود موجود در جامعه نمیتوانستند احساس و اندیشه های درونی و ذهنی خود را به صورت آشکار و مبرهن بیان کنند. ازاینروبا گرایش به لایه های درونی و ناخودآگاه در اشعار خود، به اسطوره و نماد روی آوردند. البته این امر با دشوار کردن خوانش شعر معاصر، خواننده را در درک آن دچار ابهام و سردرگمی میکند. بررسی و شناخت اینگونه مفاهیم در شعر شاعران معاصر به خوانندگان فرصت میدهد تا با رویکرد و دیدی تازه بتوانند بهرۀ معنایی و مفهومی کاملتری از اشعار معاصر به دست آورند.اسطوره در شعر محمد بیابانی در سطوح و لایه گوناگون نمود مییابد که در این میان میتوان به سطوح انسانی، حیوانی، موجودات وهمی، مکانها، اشیاء و ... اشاره کرد. این سطوح و لایه های متفاوت میتواند دربرگیرندۀ موقعیتها و شرایط حاکم بر فضای اجتماعی، سیاسی و تاریخی ایران در عصر شاعر باشد. در این نوشتار، تلاش شده است تا با تحلیل محتوایی این سطوح چندگانۀ اساطیری و طبقه بندی آنها خوانشی ساده ترو آسانتراز شعر محمد بیابانی پیش روی مخاطبان قرارگرفته و لایه های محتوایی آنها در پیوند با مسئله پایداری مورد بررسی قرار گیرد