محمدجواد پورعابد

قرآن به عنوان زبان اعجاز، آثار بسیاری از شاعران معاصر عربی را تحت تأثیر خود قرار داد. شاعران در تأثیر پذیری از قرآن، شیوه های گوناگونی را در پیش گرفتند. بیشترین موارد تأثیر پذیری چهار شیوه است که شامل: استفاده از اسلوب و شیوه ی خطاب قرآن، دوّم اقتباس واژگان، ترکیبات و عبارات قرآنی است، سوم فراخوانی و بازخوانی داستان ها و شخصیت های این کتاب آسمانی است وچهارم الهام پذیری از معانی ومضامین والای قرآن است. فراخوانی و باز خوانی داستان ها و شخصیت های این کتاب آسمانی در میان شاعران نوگرای معاصر؛ از جمله سیاب، بیاتی، احمد مطر و سمیح القاسم بیش از دیگر شاعران است. در این جستار تلاش می شود تا با ذکر نمونه هایی از این سه شاعر بزرگ، چهار شیوه یاد شده مورد بررسی قرار گیرد.