سوران رجبی

هدف اصلی پژوهش مقایسه چهار عامل از آزمون 16 عاملی کتل و متغیر هیجانخواهی در میان دو گروه از رانندگان تصادفکرده و تصادفنکرده بود. روش: روش مطالعه پس رویدادی از نوع علّی - مقایسهای و جامعه آماری شامل 400 نفر از رانندگان درگیر در تصادفهای رانندگی بود که در شش ماهه دوم سال 1388 به چهار مرکز راهنمایی و رانندگی در سطح شهر اردبیل ارجاع داده شده بودند . 30 نفر از آنها بهعنوان گروه قابلمطالعه به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند و 30 نفر دیگر نیز از رانندگان تصادفنکرده با آنها همتاسازی شدند . برای جمع آوری اطلاعات از آزمون 16 عاملی شخصیتی کتل ( 1964 ) و آزمون هیجانخواهی آرنت ( 1993 ) استفاده شد . یافته ها : نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد تفاوت میانگین نمرههای رانندگان درگیر و غیردرگیر در تصادف - های رانندگی در عامل ادواریخویی متهورانه، بیاعتمادی اضطرابآمیز، عدم کنترل بر اراده و تنش عصبی معنادار است. همچنین در متغیر هیجانخواهی تفاوت معناداری در دو گروه مشاهده شد . نتیجهگیری: از آنجا که ویژگیهای شخصیتی و سطوح هیجانخواهی در بروز تصادفهای رانندگی نقش دارد، لذا بررسی کامل ویژگیهای شخصیتی و هیجان خواهی رانندگان تص ادفکرده در حجم گسترده ضروری بهنظر میرسد.