سوران رجبی

زمینه و هدف: باتوجه به ارتباط ریتم بتا ( 30 توجهی، در این مطالعه امکان آموزش افراد دارای علایم بیش فعالی و نقص توجه برای بهبود ویژگی های آنها بررسی شد. بنابراین هدف این تحقیق بررسی تأثیر نوروفیدبک در کاهش علایم بیش فعالی و نقص توجه دانشجویان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای که با استفاده از یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد، 34 نفر از دانشجویان دختر که دارای نمره بالا در پرسش نامه بیش فعالی کانرز و نسبت تتا- بتا بودند، به صورت تصادفی انتخاب و سپس در دو گروه آموزش نوروفیدبک و گروه کنترل جایگزین شدند. برای گروه اول آموزش نوروفیدبک در 20 جلسه ،(NFT) اعمال شد و گروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکرد. داده های پژوهش با کمک دستگاه نوروفیدبک (CPT) پرسش نامه تشخیصی کوتاه اختلال بیش فعالی – کم توجهی بزرگسالان کانرز، و آزمون عملکرد پیوسته جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج بیان گر بهبودی معنی دار در همه ابعاد آزمون عملکرد پیوسته یعنی (پاسخ های صحیح، خطای حذف و خطای ارائه) و ابعاد آزمون بیش فعالی یعنی (مشکل بی توجهی/حافظه، بیش فعالی/ بی قراری، تکانه ای /هیجانی بودن، .(p<0/ در گروه نوروفیدبک بود( 001 (ADHD تصور کلی از خود و شاخص نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از کارآیی نوروفیدبک به عنوان یک شیوه درمانی در درمان مشکلات توجه و کاهش علایم بیش فعالی در دانشجویان دختر مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه در مقایسه با گروه کنترل است.