ابوالفضل دهقان منفرد

کامپوزیت کربن فعال مغناطیسی شده با فریت سرب (Pb@MAC) با استفاده از روش هم رسوبی شیمیایی توسعه یافت. برای شناسایی جاذب از آنالیزهای دستگاهی مانند پراش اشعه ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، طیف سنجی تبدیل فوریه فروسرخ (FTIR) و آنالیز بروناور-امت- تلر (BET) استفاده شد. جذب فنول از محلول های آبی به وسیله جاذب Pb@MAC با کربن فعال مقایسه شد. حداکثر ظرفیت جذب کامپوزیت کربن فعال مغناطیسی شده با فریت سرب (708/145 میلی گرم/گرم) بیشتر از کربن فعال اولیه (606/116 میلی گرم/گرم) است، زیرا هیدروکسیدهای فلزی موجود بر روی Pb@MAC ماندگاری فنول در نقاط فعال جاذب را بهبود می بخشند و یک برهمکنش الکترواستاتیک اضافی با فنول ایجاد می کنند. با توجه به مقدار زیاد (R2) و مقادیر کوچکتر میانگین خطای نسبی (ARE) و حداقل مربعات خطا (MSE)، می توان دریافت که داده های هم دما برای جاذب Pb@MAC با مدل های هم دما ردلیچ-پترسون و لانگمویر مطابقت دارند. از دیدگاه سینتیک، مدل سینتیکی درجه دو با داده های جذب فنول بر روی هر دو جاذب مطابقت دارد. آزمایش های قابلیت استفاده مجددِ کامپوزیت Pb@MAC نشان داد که پس از شش مرحله فرایند جذب/واجذبی، 85 درصد از ظرفیت جذب اولیه جاذب حفظ شد. بنابراین، جاذب Pb@MAC را می توان با موفقیت برای حذف فنول از محلول های آبی استفاده نمود. در ادامه مطالعات، برای بررسی عملکرد کامپوزیت Pb@MAC در سیستم پیوسته، مطالعات جذب پیوسته فنول بر روی کامپوزیت Pb@MAC و کربن فعال در ستون با بستر ثابت انجام شد. در مطالعات ستون، تأثیر غلظت اولیه فنول، ارتفاع بستر ستون و دبی جریان محلول در pH طبیعی مورد بررسی قرار گرفتند. جذب فنول بر روی کامپوزیت Pb@MAC و کربن فعال در قالب منحنی های شکست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در شرایط بهینه، حداکثر ظرفیت جذب برای کامپوزیت Pb@MAC و کربن فعال به ترتیب 95/113 و 61/102 میلی گرم بر گرم بود. نتایج نشان داد که ظرفیت جذب کامپوزیت Pb@MAC برای تمام شرایط مورد بررسی بیشتر از کربن فعال بود زیرا کامپوزیت Pb@MAC حاوی هیدروکسیدهای فلزی اضافی در مقایسه با کربن فعال است. مدل های یون و نلسون، توماس و تعادل محلی آنی (ILE) برای تشریح داده های ستون در شرایط عملیاتی مختلف استفاده شدند. در نهایت، مدل های یون-نلسون و توماس با داده های ستون مطابقت داشتند. بنابراین، می توان دریا