عبدالرضا فاضلی

روش اختلاط عمیق خاک-سیمان از روش های محبوب در زمینه ی بهسازی انواع خاک ها، از جمله در خاک های چسبنده به شمار می آید. بر اساس آمار موجود، استفاده از این روش در مناطق ساحلی بیشتر از سایر نقاط بوده است. نواحی ساحلی در مجاورت منبع عظیم، سهل الوصول و رایگان آب دریا هستند، و چنانچه اثرات منفی آب دریا بر روی سیمان جزئی باشد، استفاده از آن، موجب افزایش سرعت اجرا، کاهش معنی دار هزینه های اجرا و مخاطرات زیست محیطی می شود. با وجود این، بر اساس استانداردها، نوع آب مصرفی در تمامی ترکیبات سیمانی، آب شیرین می باشد و در صورت استفاده از آب دریا، اثرات منفی آن باید کاملاً مشخص باشد. اثر سوء نمک های موجود آب دریا بر روی سیمان، می تواند بر افت مقاومت فشاری موثر باشد. بر این مبنا، مطالعه بر روی میزان افت مقاومت فشاری مخلوط خاک و سیمان به علت وجود نمک های محلول در آب دریا، در طراحی و روش اجرای اختلاط عمیق مفید خواهد بود. در این پژوهش با ساخت نمونه هایی از خاک ریزدانه رسی، سیمان و آب دریا و مقایسه ی مقاومت فشاری محدود نشده ی آن ها با نمونه های مشابه تهیه شده با آب شیرین، این مهم مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش در دو فاز کلی انجام شده است. طی فاز اول، نمونه های خاک-سیمان با استفاده از آب دریا و درصد های سیمان 4 تا 20 و مقدار آب به سیمان 4/0 ، 5/0 و 6/0 ساخته شدند که پس از عمل آوری در بازه های 7، 14و 28 روزه، شکسته شدند. طی این مرحله، مقدار درصد بهینه ی سیمان مصرفی بدست آمد. طی فاز دوم، با استفاده از نتایج فاز اول، دو گروه نمونه ی خاک-سیمان، با استفاده از آب دریا و آب شرب، با درصد آب به سیمان بهینه و درصد های سیمان 10،6 و14 تهیه و در زمان های عمل آوری 7 تا 240 روزه شکسته شدند. بررسی میزان رشد مقاومت فشاری نمونه های یاد شده نسبت به زمان، حاکی از این است که مقاومت فشاری محدود نشده ی نمونه ها با افزایش سیمان و همچنین افزایش زمان عمل آوری بیشتر می شود. همچنین در شرایط آزمایشگاهی، مقدار 10 درصد وزنی سیمان به خاک، بالاترین مقاومت فشاری تک محوری را نتیجه می دهد. از طرف دیگر، در شرایط آزمایشگاهی، نسبت آب به سیمان 5/0 به عنوان درصد رطوبت بهینه بدست آمد. بر اساس اندازه گیری های انجام شده، مقاومت فشاری محدود نشده ی نمونه های 14روزه نسبت به مقاومت نمونه های 7 روزه 40 درصد و مقاومت نمونه های 28 روزه نس