عبدالرضا فاضلی

این تحقیق به مطالعه ی ظرفیت بار برکَنش نسل جدیدی از ستون های سنگی تحت عنوان پایه های تراکمی ضربه ای شنی می پردازد که برای مقابله با بارهای برکنش از راندن مهارهای فولادی کوبشی به درون این پایه ها همراه با تزریق دوغاب سیمان با طرح اختلاط مشخص بهره می گیرد. برای این منظور یک سری آزمایش های بارگذاری کششی میدانی بر روی 6 نمونه پایه ی آزمایشی در سایت ساحلی 525 هکتاری بندر بوشهر در سن 28 روز انجام شده است. پایه های شنی دارای قطر اولیه 0.6 متر و طول مدفون 4.8 متر، ریزشمع های فولادی دارای قطر خارجی 110 میلی متر و خاک مورد استفاده در این مطالعه به صورت سطحی تا عمق 0.9 متر از جنس CL و پس از آن تا عمق 10 متر از جنس CL-ML با قوام نسبی نرم بودند. با انجام تحلیل و مقایسه جامع از نتایج استخراج شده از آزمایش های بارگذاری میدانی شامل بار بیرون کشیدگی-جابجایی، مدول فنری و مقاومت چسبندگی نهایی، بررسی مطلوبی بر روی بهینه سازی محل نصب خارها، سهم باربری خالص هر خار و تاثیرپذیری خارها از پارامترهای مقاومتی صورت گرفته است. میزان افزایش ظرفیت بار بیرون کشیدگی نهایی و مقاومت چسبندگی نهایی ریزشمع های خاردار نسبت به ریزشمع ساده به ترتیب برای ریزشمع با دو خار در انتها برابر 23%، ریزشمع با دو خار در وسط برابر 29%، ریزشمع با دو خار در انتها و دو خار در وسط برابر 51%، ریزشمع با چهار خار در انتها برابر 38% و ریزشمع با چهار خار در وسط برابر 45% بودند. این مطالعه نشان می دهد که با توزیع تنش بین خارهای بیشتر، از میزان تمرکز تنش بر روی هر خار کاسته شده و در این صورت موجب ازدیاد توان باربری برکنش ریزشمع می شود. در واقع در ریزشمع های با تعداد خارهای کمتر، میزان جذب انرژی و تنش وارده به هر خار بیشتر می باشد. در نتیجه سهم ظرفیت باربری خالص هر خار در ریزشمع های با دو خار نسبت به ریزشمع های با چهار خار، بیشتر می شود.