علی غیوری مقدم

هدف: هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر توانایی مدیران بر محافظه کاری با تأکید بر نقش اندازه شرکت و اهرم مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. روش: فرضیه های پژوهش برای 125 شرکت طی دوره 6 ساله، از سال 1394 تا 1399 و با استفاده از الگوهای رگرسیونی چندمتغیره آزمون شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد که با افزایش توانایی مدیران، سطح محافظه کاری افزایش می یابد. همچنین، مدیران بسیار توانا سطح پایین تری از محافظه کاری را در شرکت های بزرگ و اهرمی اعمال می کنند. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که مدیران بسیار توانا، به دلیل منتفع شدن شرکت و ذی نفعان محافظه کاری می کنند. اول، مدیران توانمند از مهارت ها و تخصص استثنایی خود برای گزارش محافظه کارانه، بر اساس قراردادهای کارا استفاده می کنند؛ دوم، مدیران بسیار توانا، از محافظه کاری پیروی می کنند تا از پیامدهایی مثل از دست دادن شهرت و مشاغل آینده جلوگیری کنند. علاوه بر این، تصمیم گیری درباره محافظه کاری، نه تنها به توانایی مدیر، بلکه به ویژگی های سازمانی نیز وابسته است؛ بنابراین سرمایه گذاران، اعتباردهندگان، حسابرسان و سایر ذی نفعان، در ارزیابی توانایی مدیران هنگام ارزیابی سطح محافظه کاری در گزارش های مالی یا هنگام ایجاد تنظیمات قراردادی کارا با مدیران، باید اندازه و اهرم مالی شرکت را نیز به عنوان عوامل اثرگذار در نظر داشته باشند.