امیرحسین احمدی

زمینه: علیرغم پیشرفت در درمان و کاهش کلی مرگ و میر وابسته به بیماری عروق کرونری (CAD)، این بیماری به عنوان عامل شماره یک مرگ و میر در زنان و مردان باقی مانده است. دسته ای از مبتلایان به CAD در سن پایین تری نسبت به سایرین به این بیماری مبتلا می شوند که در این حالت این بیماری CAD زودرس نامیده می شود. CAD زودرس خطر وقوع حوادث عمده قلبی (MACE) را افزایش می دهد. MACE یک نقطه پایانی بالینی است که اغلب در تحقیقات قلبی- عروقی مورد استفاده قرار می گیرد، از جمله بستری به علت نارسایی قلبی (HF)، سکته قلبی (MI)، سکته مغزی و خون رسانی مجدد که شامل مداخله کرونری از راه پوست (PCI) و جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) است. اگرچه مطالعاتی در مورد مکانیسم وقوع MACE در بیماران مبتلا به CAD تاکنون انجام شده است، وقایع مولکولی MACE در بیماران مبتلا به CAD زودرس به طور کامل شناخته نشده است که بررسی در این زمینه را حائز اهمیت می نماید. پیش از این ارتباط معناداری بین آلل نوع 2 ژن هاپتوگلوبین (Hp) با وقوع MACE در بیماران دیابتی مبتلا به CAD گزارش شده است. هدف: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط آلل های این ژن با وقوع MACE در بیماران مبتلا به عروق کرونری زودرس است. روش شناسی: در این مطالعه ی nested case-control، نمونه های خون محیطی از 138 بیمار جوان مبتلا به CAD زودرس (مردها کمتر از 45 سال و زنان کمتر از 55 سال) از بین گروهی از بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونری که در کوهورت آترواسکلروز عروق کرونری (THC-PAC) مرکز قلب تهران شرکت کرده بودند و طی 64 ماه از نظر وقوع MACE تحت نظارت بودند گرفته شد. استخراج DNA از سلول های سفید خونی با استفاده از روش فنل- کلروفرم صورت گرفت. تعیین نوع آلل هاپتوگلوبین در بیماران با روش PCR انجام شد. آنالیز داده ها و بررسی ارتباط آلل های هاپتوگلوبین با MACE با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت و p-value کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: اگرچه بین آلل نوع 2 هاپتوگلوبین با MACE ارتباط معناداری مشاهده نشد (320/0p-value=، 307/1- 440/0CI=، 759/0OR=)، با بررسی بر روی سایر خصوصیات بیماران مشخص شد که آلل نوع 2 هاپتوگلوبین خطر دیابت نوع دوم را افزایش می دهد (014/0p-value=، 078/4- 173/1CI=، 187/2OR=). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که آلل های هاپتوگلوبی