امیرحسین احمدی

مقدمه و هدف: مقاومت دارویی یکی از علل اصلی شکست در درمان شیمی درمانی انواع مختلف سرطان، از جمله سرطان پانکراس است. آرسنیک تری اکسید به عنوان ترکیبی موثر بر سلول های سرطان پانکراس شناخته شده است. همچنین ترکیب آرسنیک تری اکسید با سایر ترکیبات باعث کاهش مقاومت دارویی و اثر ضد توموری بالایی در سرطان پانکراس می شود. از طرفی نانوذره اکسید مس اثر سمیت بر سلول های سرطانی دارد. ما در این مطالعه به بررسی اثر آرسنیک تری اکسید و نانوذره و اثر همزمانی این دو ترکیب بر سلول های سرطانی پانکراس با هدف کاهش بیان ژن های دخیل در مقاومت دارویی پرداختیم. مواد و روش ها : اثر آرسنیک تری اکسید و نانوذره اکسید مس بر زیستایی، مهاجرت سلولی و قدرت کلنی زایی در رده سلولی PANC-1 ارزیابی شد. چرخه ی سلولی و آپوپتوز در غلظت 20 میکرومولار از آرسنیک تری اکسید و 45 میکروگرم بر میلی لیتر نانوذره در 48 ساعت با فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفت. تغییر بیان ژن های مقاومت دارویی در سلول های تیمارشده و کنترل به وسیله ی Real time PCR مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که آرسنیک تری اکسید و نانوذره اکسید مس، منجر به کاهش زیستایی، مهاجرت سلولی و قدرت کلنی زایی در رده سلولی PANC-1 می شود. همچنین مشاهده شد که آرسنیک تری اکسید و نانوذره اکسید مس(I) نیز باعث کاهش جمعیت سلول های فاز G1 و توقف در فاز S می شود، درصد سلول های آپاپتوز یافته سلول های تیمار شده با آرسنیک تری اکسید و نانوذره اکسید مس نشان دهنده تاثیر قابل توجه آن ها در القای آپوپتوز است. بیان lncRNA HOTAIR و HOTTIP lncRNA تحت تاثیر ترکیب نانوذره اکسید مس و آرسنیک تری اکسیدکاهش یافت. بحث و نتیجه گیری: از آن جایی که رده سلولی PANC-1 نسبت به آرسنیک مقاوم است، به منظور جلوگیری از آن در غلظت های بالا و کاهش اثر جانبی بر بیماران، از ترکیباتی همراه با غلظت کم آرسنیک به منظور اثرگذاری بالا استفاده شد.