علی خضری

قرآن کریم پایه و اساس بسیاری از علوم ادبی بوده است و مسلمانان برای دریافت معانی و زیبایی های ظاهری و باطنی، این کتاب را مورد دقّت و توجّه قرار داده اند و هر کس به اندازه فهم و درک خود از این دریای مواج و بحر فیاض الهی، مرواریدهایی گران بها صید کرده است. از آنجا که میزان و معیار سخن فصیح و بلیغ، قرآن کریم بوده و هست، شاعران و نویسندگان مسلمان همواره کوشیده اند تا الفاظ و ترکیبات قرآن را در سروده ها و نوشته های خود به کار ببرند و نیز از مضامین و مفاهیم آن اقتباس کنند. حافظ ابراهیم نیز از شاعران برجسته مصری است که از این خوان گسترده ی الهی به بهترین وجه بهره جسته و اشعار خویش را به زینت وحی و حدیث شریف آراسته و متبرک نموده است. این مقاله به دنبال آن است تا نقش و تأثیر آیات قرآنی و روایات مأثوره را در شعر این شاعر معاصر مصری در قالب نظریه ی نقدی بینامتنیت بررسی کند و میزان تأثیرپذیری این شاعر را از کلام وحی و حدیث تبیین نماید.