علی خضری

زیارت نامه در میان مسلمانان به خصوص شیعیان جایگاهی بس والا و ارزشمند دارد. این منزلت و اهمیت از آن جهت است که بیشترین عبارت های به کار رفته در آن متاثر و برگرفته از کلام وحی می باشد. چنین گفتاری که مخصوص ادبیات اهل بیت (ع) است و فقط از ایشان صادر می شود علاوه بر فضایل معنوی بسیار، نوعی آموزش عقاید و معارف صحیح نیز در آن نهفته است. از ویژگی های این متون متبرک فصاحت، بلاغت و مسجع بودن است که در این بین اثر پذیریشان از قرآن کریم کاملا واضح و مشهود است. قرآن کریم که همواره سرچشمه اقتباس برای متون دینی و ادبی بوده است و نقش بی همتایی در آنها ایفا کرده به زیبایی در یکی از این زیارت نامه ها که روایتی است از امام رضا (ع) به نام «زیارت حضرت رسول (ص) از راه دور» نمود پیدا کرده است؛ به طوری که در بسیاری از جملات آن شاهد اثر پ‍ذیری بالای ساختاری و محتوایی از قرآن کریم و آراستگی برخی عبارات با آیه های قرآنی هستیم. این تاثیرپذیری بیشتر در به کارگیری الفاظ قرآن کریم در بیان ویژگی های روز قیامت نمایان است تا معانی گرفته شده از این اثر آسمانی. در این مقاله سعی بر آن داریم با روشی توصیفی_تحلیلی و با توجه به رویکرد نظریه نقدی بینامتنیت، میزان تاثیرپذیری از آیات قرآنی را در این زیارت نامه بررسی نماییم.