علی خضری

نظریه بینامتنیت که در دهه های اخیر در مطالعات ادبی و نقدی بسیار موردتوجه قرار گرفته، بیانگر این مطلب است که هر متن به طور مستقیم یا غیر مستقیم در فضای تعامل با متون هم زمان و پیش از خود شکل می گیرد. یکی از انواع بینامتنیت استشهاد به آیات قرآن کریم می باشد که به وضوح در متون قدیمی به چشم می خورد. معلقات سبع از قدیمی ترین متونی است که از جاهلیت به دست ما رسیده است. یکی از کسانی که به شرح آن پرداخته است ابو عبدالله زوزنی می باشد. زوزنی در شرح ابیات معلقات به وفور به آیات قرآن کریم استشهاد کرده است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و با رویکرد نظریه بینامتنیت به بررسی استشهادات زوزنی به آیات قرآن کریم می پردازد. او در حوزه های مختلف لغت، نحو و بلاغت به قرآن کریم استشهاد کرده که بیشترین استشهادات او در زمینه نحو بوده است.